 Reference Base  Elenchus animalium, volumen 1: sistens Quadrupedia huc us... |
|
Boddaert, P., 1785. Elenchus animalium, volumen 1: sistens Quadrupedia huc usque nota, eorumque varietates. Rotterdam, C.R. Hake, pp. i-xl, 1-174
|
|
|
|
| |
| Location: |
World |
| Subject: |
Taxonomy |
| Species: |
All Rhino Species |
 |
|
[162]
RHINOCEROS.
Caput: oblongum, nasus cornutus labium superius, propendens, mobile. Corpus: cute durissima, plicata tectum, cauda brevis apice pilosa. Pedes: triangulati.
* Unicornu. 1. R. cornu nasale unico
Linn. 12. p. 104. I. III. p. 227. Rhinoceros. Buff. XI. tab.7. Knorr. delic.nat. tab. K.10. Edw. Glean. 1. tab. 221 f. 2. One-horned Rhinoceros. Penn. quadr. 138. 67.
Habitat in Bengale, Siam, China, Java, Sutra [sic].
* Bicornis. 2. R. cornubus duabus altero in naso, altero ante frontem.
Linn. 12. p. 104. 1 $. Rhinoceros à deux cornes. Buff. XI. 186. Tow-horned rhinoceros. Penn. quadr. p. 136 n.66. tab. 15. Sparmann Schwed. Abhand. 1778 tab. 10 fig. inter.
Habitat ad Cap.bon.Sp.
[163]
Observationes.
1. Genus hoc, Hydrochaero sive Tapiro proximum naso propendente, & caput Tapiri Rhinocerotis haud plane dissimile, sed Rhinoceros cute plicata, & magnitudine Tapirum longe superat, illi enim haad maior magno vitulo, unicornutum vivum vidi bis, crnu conicum, paulo curvatum, numerus dentium primorum variat ut & molarium, Cl. Sander loco molarium in vivo Rhinocerote os continuum, vidit, & loco laniorum tale vidit os, laniario denti longius. Anne hoc lusus Naturae, qualios aliquando & in homine contingit ut ipse vidi. Linguam laevem glabramque viderunt Schreberus, Sanderus & ipse antea cones Buffonius, qui tamen postia in Supplementis III p. 298 dixit ex autopsia: Lingua ei dura rudisque, ita ut lambendo cutem distrahat. Anaimal iracundum ubi se laesum putat, ad moto tamen gramine mox tranquillum. Ille qui in Theriotrophio rehis Galliae servatur, plerumque se sub aquis mergit, ita ut nasus rostrumque tantum emincant, etiam ad Cap. bon. Sp. in verini dixit celeb. Allamand cum tamen ibi adlatum nec indigenam ereditum Zimmermanno.
2. De bicorni, dubitaverunt quidam, quamvis ille jam, una cum praecedente veteribus notus; ut ex Pausaniae lib. IX beneficiorum refert Doctiss. Zimmerman. Nummum Domitani imperatoris monstrat cl. Pennant (tab.15) l.c. ubi Rhinoceros graphicé expressus, idemque bicornis exstat in Lithostrotio Praenestina in utroque nummo & figura in lithostrotio cornu anterius majus posteriori, proxime adstante; & versiculi Martialis:
Namque gravem gemino cornu sic extulit ursum,
Iactat ut impositas Taurus ad astra pilas.
Bicornis tamen non varietas, sed alia species, figura, cute stricta, pedibus, geminoque cornu distinctus. Tantae est magnitudinis, ut necrante Sparmanno) Hottentota adultus in vertrem neperet, ad Pectoris interanea, eximenda. Ceterum de hisce duabus speciebus videsis doct. Sanderi dissertationem Naturforsch. XVIII, Buffon l.c., Pennant quadr., Sparrm. act. Holm. 1778, cum hae species hodie in calidis Asiae atque Africae habitent, mirum eorum reliquias in Sibirica reperiri, quod tamen Doct. Pallas contigit, qui totum animal in Sibiria vidit & praeter id cranium ossaque alius ejusdem generis, vid. nov. Comment. Petropolit. XVIII. tab. 151 (caput fossile) 2.3 Pedis tab. 16. Craniii, unde haec ex calido climate huc deverint, nunc non inquiram, neminis longus sim vid. Pall. Comment. Petrop. nov. I.C. & ejus, Origine des montagnes, Zimmerman geogr. Zool. III etc.
|
|
|
File available
details
Original text on this topic: